Utwór znajduje swój rodowód w symfonicznej muzyce orkiestrowej, która stała się dla kompozytorów przełomu XIX i XX wieku inspiracją w tworzeniu symfoniki organowej. Wykorzystanie wolumenu i rodzaju brzmienia wielkich romantycznych organów w kompozycjach organowych miało na celu ukazanie możliwości kolorystycznych tego instrumentu, postrzeganego jako substytut orkiestry symfonicznej. W improwizacjach organowych utrzymanych w stylistyce romantycznej i koncepcji symfonicznej wykonawca stara się nawiązywać do bogatej instrumentacji poprzez stosowanie różnorodnych brzmień organów, łącząc je w grupy kreując brzmienie symfoniczne. Temat arii Jontka będzie jedynie pretekstem i myślą główną, która w improwizacji posłuży do zbudowania autonomicznego utworu muzycznego.