Pieśń skomponowana została na głos i fortepian do słów Jana Czeczota, poety, etnografa, sekretarza Towarzystwa Filomatycznego, przyjaciela Adama Mickiewicza. Obecnie często wykonywana jako utwór instrumentalny, a instrumentach dętych. Jej transkrypcję na fortepian przygotował polski kompozytor Henryk Melcer-Szczawiński. 

U prząśniczki siedzą, jak anioł dzieweczki
Przędą sobie, przędą jedwabne niteczki

Kręć się, kręć, wrzeciono
Wić się tobie wić
Ta pamięta lepiej
Czyja dłuższa nić

Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną
Łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną

Kręć się, kręć, wrzeciono...

Gładko idzie przędza, wesoło dziewczynie
Pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie

Kręć się, kręć, wrzeciono...

Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza
I innemu rada dziewczyna ochocza

Kręć się, kręć, wrzeciono
Prysła wątła nić
Wstydem dziewczę płonie
Wstydź się, dziewczę, wstydź

sł. Jan Czeczot