Gdyby nie wynalazek druku muzycznego, o Mikołaju Zieleńskim nikt by pewnie dziś nie słyszał. Jego monumentalna publikacja z roku 1611, Offertoria et Communiones totius anni — jedyne znane dzieło kompozytora — zapewniła mu miejsce w poczcie najważniejszych kompozytorów polskich okresu renesansu i baroku. Dwuczęściowe dzieło, opublikowane w oficynie Giovanniego Vincentiego w Wenecji, zostały dedykowane patronowi kompozytora – biskupowi Wojciechowi Baranowskiemu (późniejszemu Prymasowi Polski), który sfinansował ich wydanie w centrum ówczesnego świata muzycznego. Ponad 50 utworów, głównie offertoriów – czyli kompozycji przeznaczonych do wykonania podczas mszy świętej – stanowi pierwszą część druku Zieleńskiego (wśród pozostałych kompozycji znalazło się opracowanie kantyku Magnificat). Każdy z tekstów przeznaczony jest do wykonania podczas innego święta. Ich porządek w druku odpowiada kolejności następowania świąt w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego.