Stanisław Moniuszko pisał pieśni przez całą swą twórczość. Przyświecała mu myśl, aby społeczeństwu polskiemu ofiarować pieśni narodowe, polskie, które mogłyby zająć ważne miejsce w życiu codziennym rodaków, wypierając popularne wówczas zagraniczne utwory. Kiedy zebrało się już sporo pieśni, kompozytor postanowił wydawać je w zeszytach pod ogólnym tytułem - Śpiewnik domowy. Tak więc, jak sama nazwa wskazuje miały to być pieśni do użytku domowego, dla każdego, na różne okoliczności codziennego życia, dlatego są tak różnorodne. Jak pisał wybitny znawca pieśni Moniuszki, kompozytor Witold Rudziński, te utwory miały odpowiadać różnym nastrojom i potrzebom serca.

Kompozytor tworzył pieśni do wierszy popularnych literatów swojej epoki Adama Mickiewicza, Jana Czeczota, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Antoniego Edwarda Odyńca, Jana Zachariasiewicza, Edmunda Wasilewskiego czy Władysława Syrokomli. 

Śpiewnik domowy obejmuje cykl 12 zeszytów z pieśniami wykonywanymi z towarzyszeniem fortepianu. Pierwsze pieśni do śpiewnika Moniuszko zaczął gromadzić po 1840 roku z zamiarem zbiorczego wydania. Mieszkał wtedy z nowo poślubioną żoną w Wilnie i pracował jako organista w kościele św. Jana. W tym okresie pisał pieśni, korzystając m.in. z tekstów poety Władysława Syrokomli. W sierpniu 1842 pojechał do Petersburga w sprawie publikacji pieśni. Powrócił z zezwoleniem cenzury na ich wydanie oraz na publikację zapowiedzi wydania Śpiewnika domowego w Tygodniku Petersburskim. Pierwszy śpiewnik domowy ukazał się w 1843 roku, piękną recenzję zbioru opublikował rok później w Tygodniku Petersburskim pisarz Józef Ignacy Kraszewski. W podobnie pochlebnym tonie o utworach wypowiedział się krytyk muzyczny Józef Sikorski – choć anonimowo – w piśmie Biblioteka Warszawska.

W kolejnych latach wychodziły następne zbiory pieśni, także po śmierci kompozytora. Znane pieśni ze Śpiewników domowych to m.in. Prząśniczka, Mogiła, Serenada, Swaty, Urzeczony, Złote sny, Znasz-li ten kraj, Do Niemna, Rozmowa, Stary kapral, Trzech Budrysów, Czaty, Prząśniczka.

Tomasz Konieczny jest wybitnym polskim śpiewakiem operowym, specjalizującym się w repertuarze niemieckojęzycznym, występujący na scenach Staatsoper Wien, Deutsche Oper, Metropolitan Opera i wielu światowej sławy scenach muzycznych. 

Lech Napierała należy do grona czołowych polskich pianistów – kameralistów, specjalizujących się w wykonawstwie pieśni, ceniony zarówno w Polsce jak i poza jej granicami.

Wybrane na koncert utwory pochodzą z ostatnich nagrań płytowych ("Songs & Sonnets" – Anaklasis, "From Secession to Distortion" – Universal/Dal Segno Institite). W brawurowym repertuarze i  na światowym poziomie wykonawczym, artyści zaprezentują się na Festiwalu po raz pierwszy. 

Na koncert zaprasza sam Tomasz Konieczny, film do oglądnięcia w Galerii wideo lub na kanale YT.

A tutaj mała zapowiedź tego, co będzie się działo na koncercie.

Bilety na ten niezwykły wieczór dostępne są na stronie internetowej BCK.